صدای مولانا را بشنوید

1. جلال‌الدین محمد بلخی قرن‌هاست صفت و لقب «مولوی» و «مولانا» را به خود اختصاص داده است به گونه‌ای که اکثریت مردم هر گاه این واژه‌ها را بشنوند/ ببینند/ بخوانند بیش از هر چیز نام نامی ایشان را به یاد می‌آورند. این از جمله ویژگی‌های انسان‌های بزرگ است که بعضی از صفات عام را به صفت خاص خود تبدیل می‌کنند و دیگران هم بی‌چون‌وچرا آن را می‌پذیرند / به کار می‌برند. البته مردم در مورد جلال‌الدین بلخی - آن چنان که عبدالکریم سروش می‌گوید - صفات عام دیگری را نیز به طور خاص به کار می‌بردند که بزرگی وی را تأیید نمایند. 
2. در روزهای اخیر بخش از عظیمی از فعالان مدنی و سیاسی ایران با نگرانی سرنوشت سربازانی را دنیال می‌کردند که توسط گروه جیش‌العدل به گروگان گرفته شده بودند. در این ایام نامیمون شخصیت بزرگی دیگر سر بر آورده است که القاب و صفات  «مولوی» و «مولانا» بیش از هر کس دیگری برازنده‌ی شخصیت و نام اوست. عبدالحمید اسماعیل‌زهی امام جمعه اهل سنت زاهدان این شخصیت و عالم دینی برجسته است که امروزه هر گاه کلمه‌ی «مولوی» در فضا طنین‌انداز می‌شود نام ایشان نیز در کنار مولای رومی در اذهان تداعی می‌شود. تلاش برای نجات جان سربازان یکی از علل و دلایل بزرگی وی است. ایشان در این مدت با اشاره به منابع درون‌دینی گروگان‌گیری و خشونت را نفی کرد تا نشان دهد راهی را که آن گروه برای دفاع از حقوق اهل سنت انتخاب کرده‌اند اشتباه است. همچنین وی به لحاظ اجتماعی و مصالح سیاسی نیز روش خشونت‌آمیز را در جهت منافع مردم سیستان و بلوچستان و پیروان اهل سنت به طور خاص و مردم ایران به طور عام نمیدانست. مولوی عبدالحمید، علاوه بر این، نماد پاکی، صراحت، صداقت، عقلانیت و مدارا نیز به شمار می‌آید و علیرغم خشونت چندجانبه و گسترده‌ای که زندگی شهروندان سیستان و بلوچستان را دربرگرفته است همواره از عقلانیت و همزیستی مسالمت‌آمیز سخن به میان آورده است. این کار را نیز با صراحت و با صداقت انجام داده است. راز محبوبیت وی در میان اهل سنت نیز شاید همین باشد. آرایی که در انتخاباتهای 84، 88 و 92 به نفع اصلاح‌طلبان به صندوق‌ها ریخته شده است همه نشان از منش و نگرش مبتنی بر مدارا و واقع‌بینی از یک سو و نفوذ و جایگاه اجتماعی والای ایشان از سوی دیگر در میان مردم دارد.
3. با وجود صداقتی که در گفتار و مدارایی که در رفتار مولوی عبدالحمید مشاهده می‌شود و تلاش مستمری که همواره در این مسیر داشته و نمونه‌ی اخیر آن تلاش برای نجات جان سربازان گرفتار بوده است، هستند کسانی که از شنیدن خبر آزادی و سلامت سربازان نه تنها لبخندی بر لبشان ننشسته است بلکه نگران و ناراحت نیز شده‌اند. حال می‌توان پرسید علت این نگرانی و ناراحتی چیست؟ مگر جز این است که جان انسان‌ها و همنوعان‌شان نجات یافته است؟ مگر جز این است که دل خانواده‌های بسیاری خوش شده و نگاههای نگران را امنیت بخشیده است؟
4. دو گروه از ابتکار عمل مولوی نگرانند و سعی می‌کنند آن را تخطئه کنند یا ناچیز جلوه دهند: گروه اول کسانی هستند که طرفدار خشونت و نگاه امنیتی هستند. کسانی که در یک نگاه کلی عقیده را بر جان اولویت می‌دهند یا نان و نامشان در گرو گسترش نگاه امنیتی و کوبیدن بر طبل خشونت است هرگز از نجات جان سربازان و ابتکاری که مولوی به خرج داد خوشحال نخواهند شد و آن را تأیید نمی‌کنند /نمی‌پذیرند. گروه دوم کسانی هستند که حاضر نیستد تنوع فرهنگی /عقیدتی /سیاسی و ... را در ایران تحمل کنند. برای این گروه سخت است که ببینند /بگویند ابتکار عمل در دست علمای اهل سنت بوده و بدین‌وسیله مجبور شوند آنان را به رسمیت بشناسند. 
5. مولوی عبدالحمید اسماعیل‌زهی سالهای مدیدی است که در منطقه‌ی سیستان و بلوچستان فعالیت سیاسی و اجتماعی مستقل و معتدلی دارد. ایشان در جامعه‌ی اهل سنت ایران از احترام خاصی برخوردار است و همواره از نفی خشونت و اصلاح امور و توجه به تنوع فرهنگی و اجتماعی ایران سخن به میان آورده است. اکنون که تلاش‌های مداوم ایشان به نتیجه رسید، صدایش شنیده شد و منجر به نجات جان سربازان اسیر گردید انتظار این است که دیگران و به ویژه حاکمیت نیز صدای وی را که به غیر از خیرخواهی و منافع ملی چیزی در آن نیست بشنوند و انتظاراتش را برآورده سازند.