بهار کردی 2

1. جنبشهای مدنی و مسالمت آمیز برای رسیدن به اهداف خود که ایجاد تغییر عادلانه و دمکراتیک با استفاده از روشهای مسالمت جویانه و مبتنی بر سیاست عدم خشونت است عمدتا از روشهای نمادین بهره میبرند، اعتصاب غذا یکی از این روشهاست. به عبارت دیگر هدف اعتصاب غذا به مثابه اقدام و کنشی نمادین که به طور ضمنی خشونت هم در آن به چشم میخورد، جلب توجه و پشتیبانی افکار عمومی یا نهادهای بین المللی برای گسترش و افزایش فضا و امکان مذاکره و گفت و گو است. در این اقدام نمادین، اگر خشونتی وجود دارد، حداکثر، خشونت علیه خود است، به زبان دورکیم دگرخواهانه است اما در حدی دگرخواهانه که منجر به خودکشی نمی شود و در تضاد با حفظ جان قرار نمیگیرد.
2. اصولا در مبارزه و مقاومت منفی که از یک سو عدم خشونت و همچنین صیانت از جان انسانها جزو اصول اخلاقی و ارزشهای اساسی به شمار می آیند، عدم رعایت قانون و نتایج مترتب بر آن نیز حکایت از گونه ای از خشونت علیه خود دارد. نقض عمدی قانون و در نتیجه پذیرفتن و تحمل مجازات و زندان، به این معنی است: فعال مدنی، صرفا مجاز به اعمال خشونت نسبت به خود است که شاید نوعی ریاضت، از خودگذشتگی و پرهیزگاری نیز تلقی شود. هر گاه گاندی نسبت به چیزی اعتراض داشت برای نشان دادن اعتراض به «روزه» که میتوان آن را نوعی اعتصاب غذا تلقی کرد، متوسل میشد. 
3. فراموش نباید کرد سالهای مدیدی که نظامیان بر زمام امور سیاسی ترکیه مسلط بودند بدترین نوع نابرابری و شدیدترین نوع خشونت در مورد کردها روا داشته شد. به همین دلیل امکان فعالیت مسالمت جویانه و مدنی برای مخالفان فراهم نبود. تردیدی نیست که اکنون نیز تا حد زیادی وضع بر همان منوال است و نمیتوان انکار کرد که در ترکیه و دولت اسلامگرای کنونی نیز همچنان حقوق ملی، اجتماعی و سیاسی کردها نادیده گرفته میشود. این وضعیت علیرغم گشایش سیاسی و دموکراتیکی است که در سالهای اخیر و تحت تأثیر اسلامگرایان به وجود آمده است. به عبارت دیگر تغییر در سیاستهای حکومت نسبت به کردها بسیار کندتر و با اما و اگر بیشتر همراه بوده است.
4. تداوم سیاستهای سرکوبگرانه نسبت به کردها و همزمان تغییر نسبی در سیاست داخلی ترکیه، برخلاف گذشته موجب شده است فضا برای فعالیت سیاسی مدنی و مسالمت آمیز فراهم شود و خیابان، صندوقهای رأی و حتی زندان به میدان مبارزه تبدیل شود. بدیهی است که این تغییر باید اهداف و جهت مبارزه را نیز در بر بگیرد. در مبارزه و مقاومت منفی و مدنی، جان بر عقیده تقدم دارد و برای ادامه مبارزه نیازی به شهید، قربانی و قهرمان نیست. برابری شامل تمامی جوانب و تمامی مراحل مبارزه میشود. 
5. اکنون که دو ماه از اعتصاب غذای زندانیان سیاسی کرد در زندانهای ترکیه می گذرد، از آنجایی که بر اثر این اعتصاب جانشان به خطر افتاده است و همچنین قسمت عمده ای از اهدافشان تحقق پیدا کرده است، لذا فعالان سیاسی کرد به طور جدی باید به دنبال سازوکارهایی باشند که اعتصاب غذا تمام شود و عملا جان زندانیان را از هر چیز مهمتر بدانند. علاوه بر این، کسانی که اعتصاب غذا را به عنوان روشی برای مبارزه برمی گزینند، دارای اراده ای قوی هستند که در مبارزه مدنی بسیار مورد نیاز و مؤثر هستند. باید نگران بود و در مبارزه به دنبال زندگی بود و زندگی و زندگان را بر هر چیز دیگر ارجحیت بخشید. زندگی مهمتر از هر چیزی است ...